Στίχοι: Κατερίνα Γώγου Μουσική: Σταύρος Κυριακίδης Πόσο νωρίς φεύγει το φως απ' τη ζωή μας αδερφέ μου... Μέσα απ' τ' αλλεργικά μας βλέφαρα αργά στα νύχια πατάει η ζωή μπας και την πάρουμε πρέφα μακραίνει χάνεται... κοίτα έγινε κουκίδα στρίβει γωνία... πάει... Σκοτεινιάααα!! Αρνητικά φωτογραφίας κοιτάω και είναι λέει άνθρωποι κόκκινα φωτιά τα μάτια τους παγιδευμένων λύκων νύχια δανεικά -- πως τους κατάντησαν έτσι -- ξένες μασέλες βδέλλες κολλάνε στο λαρύγγι μας τραβάνε τα κουμπιά μας μπας και τη βγάλουνε λιγάκι ακόμα. Είναι εκείνοι του τραίνου -- τους θυμάμαι καλά -- που όταν κανονίσαμε το πρώτο μας όνειρο να πάμε εκδρομή μας πέταξαν στις τεντωμένες ράγες του ηλεκτρικού σαν άδεια σακιά σ' αφύλαχτη διάβαση για υπερβάλον βάρος. Όσοι «ζήσαμε» γραμμένο με εισαγωγικά χιλιάδες κάνες κεντράρουνε πάνω μας απ' την ταράτσα του ΟΤΕ κρύο κρύο και μελό με το μακό μας φανελάκι κάνουμε τάχα πως έχουμε παλτό κι ένα -- είδες -- όλοι μας τόχουμε -- βυσινιό νεύρο κάτω απ' το μάτι μας βαράει ακόμα. The light of our life quickly vanishes my brother ... Through our delicate eyelids It slowly steps on our fingernails So we will not notice It stretches and gets lost ... look it turns into a dot It turns down there in the corner ... and flies away... Total darkness! They are the ones from the train I remember them well When we arranged our first dream we flew on stretched rails looking like empty sandbags I am staring at an undeveloped camera film which tells me about people With red fire in their eyes looking like trapped wolves Borrowed nails -- how have they become this way.. foreign jaws, leeches stuck in our throat, pulling our buttons trying to linger a little bit more. All of us who "lived" written in quotations Thousands of guns pointing at us from the roof of OTE it is cold and melodramatic and as we wear our T-shirts we pretend that we have our coats. The light of our life quickly vanishes my brother ...
